Charme B&B La Girandola - Le Marche - Midden Italië.
Met de Girandolesi op uitstap in le Marche.

Met de Girandolesi op uitstap in le Marche.

Cupramontana 1 februari 2020,

Cari amici,

De gevreesde Mereldagen zijn voorbij, zo noemt men hier de 3 laatste januaridagen die meestal de koudste zijn van heel het jaar. Doch dit jaar wees de thermometer eerder lentetemperaturen van 17 graden aan. Geen Koning Winter in zicht dus.

Ook geen nieuwjaarsrecepties of – borrels om op te sommen, want die vinden hier niet plaats. Wel organiseert men hier in december kerstetentjes waarbij ik dit jaar wel mijn record brak: 9 kerstdiners op 2 weken tijd , waarvan zelfs 2 na elkaar in het zelfde restaurant en met hetzelfde menu, maar gelukkig was het eten uitstekend en het gezelschap verschillend.

Maar zoals alle jaren sluiten we na Driekoningen onze B&B en genieten we van 2,5 maand vakantie. Dit jaar stonden geen grote opknapwerken op het programma, het weer was ideaal, dus ideaal om uitstapjes te doen. Ondertussen wonen we al 20 jaar in le Marche maar er valt ook nog voor ons voldoende om te verkennen. Kom maar met ons mee:

Eerste trip Pioraco en zijn beroemde wandeling Li Vurgacci. Daar aangekomen troffen we weliswaar een open hek aan, maar met een bord Verboden toegang in de winter tot april. Waarschijnlijk wegens overstromingsgevaar van de rivier, maar het al zo lang niet meer geregend. Bovendien stond het alleen in het Italiaans geschreven….. dus wij als echte Italianen toch het pad op gegaan, want we hadden immers niet voor niets zo’n eindje gereden…. We werden beloond: goed bewegwijzerd ,mooi aangelegd pad op houten bruggen, langs watervallen en uiteindelijk beland bij rotsen waar ooit een plaatselijke beeldhouwer zich amuseerde met het uithouwen van vreemde figuren.

Bleek het tevens een gemakkelijke wandeling te zijn. Het dorpje Pioraco verwelkomde ons met een oud historisch centrum en leuke steegjes. In het hoogseizoen kun je er ook het papiermuseum bezoeken.

Iets verderop bezochten we Sefro waar men naast een speeltuin een elfenbosje realiseerde. Heel leuk voor peuters ! Elke boom heeft wel een huisje met figuurtjes, er is ook eens schooltje, een postkantoor….mooi gemaakt.

De volgende uitstap vergezellen jullie ons naar Esanatoglia. Onderweg ontdekten we een klein dorpje Collamato, waar de tijd was blijven stil staan. Een middeleeuws pleintje met in het midden nog de waterput…..en natuurlijk de kerk prominent aanwezig. Het bracht me onmiddellijk terug naar een oud BRT feuilleton Het Pleintje. Bovendien een prachtig uitzicht!

Ons uiteindelijke doel ? Het kluizenaarskerkje San Cataldo tegen een rotswand gebouwd, net buiten Esanatoglia. Lang geleden probeerden we het te bereiken, maar we vonden het toen niet. Via een smal pad, ook met de auto mogelijk, arriveerden we aan de ingang van een wandelpad. Hier stonden om de zoveel meters meerdere zuilen met telkens een kapittel over het leven van Jezus, gesponsord door bepaalde families. Het kerkje was heel eenvoudig en jammer genoeg gesloten maar het panorama op de omgeving vormde al een beloning op zich. Van hieruit vertrokken zelfs nog meerdere wandelroutes. Esanatoglia bleek ook de moeite waard, weer een aanrader voor onze gasten.

Onze laatste januari uitstap stond in het teken van de herdenking rond WOII en de jodenvervolging, die hier pas in 1943 startte, toen Italië zich tegen de Duitsers keerden en de partij van de geallieerden koos. Hiervoor begeven we ons naar Servigliano, waar men het oude station in 2013 omvormde tot herdenkingscentrum. Men vervoerde hier immers al vanaf WOI Oostenrijkse krijgsgevangenen naar het strafkamp er net tegenover.

Binnen hingen overal foto’s, stond er een maquette van het kamp. De leerlingen van het 4de middelbaar gaven er rondleidingen; ze hadden nl aan een project meegewerkt i.v.m. signalisatieborden met QR codes waardoor men ook zonder gids een parcours kan afleggen en uitleg krijgt in 3 verschillende talen. Zo leerden we dat de 30- tal barakken tijdens het interbellum als opslagplaats dienden. In WO II kwamen de Engelse gevangenen. Deze ontsnapten door een gat in de muur in 1943 toen Italië overliep naar de geallieerden en er even een chaotische periode ontstond. De Duitsers namen het kamp over, spoorden enkele ontsnapten weer op en gebruikten de plek nu ook als doorgangskamp voor de Italiaanse joden.

We zagen nu nog de helft van het kamp dat tegenwoordig sportveld en -centrum was. De muur stond er nog met de bewuste plek van de ontsnapping, glas en prikkeldraad op de muren en een originele barak van de bewakers die zich buiten de muur bevond en nu voor de scouts diende.

Elk jaar, zo vertelde de gids in het centrum, kwamen er Engelse familieleden van de ex-gevangenen hier gedurende een week om de ontsnapping te herdenken en dat via een wandeling waaraan iedereen mee kon doen.

Servigliano zelf bleek ook heel apart. Na een aardbeving in de 18de eeuw verlieten de inwoners de vernielde bovenstad om een nieuw centrum beneden op te bouwen: een vierkant stratenplan met stadsmuur, stadspoorten en pleintjes dat helaas toch nog autoverkeer toeliet.

Nu we hier toch waren, bezochten we tevens het dorpje Belmonte Piceno en ietsverderop het pre- romaanse kerkje Santa Maria in Muris. Een mooie olijfbomenlaantje leidt ernaar toe. De eerste monniken verwerkten er zelfs Romeinse stenen afkomstig van de Romeinse nederzetting in het gebouw van de 10de eeuw. Daarna verbouwde men het nog eens in de 12 de eeuw. Van deze plek genoten we van het mooie uitzicht op Belmonte.

We blijven verstomd om de mooie plekjes die deze regio te bieden heeft !

Erik bezocht een bijeenkomst over het bevorderen van het fietstoerisme; er bestaan ambitieuze plannen om een nationale fietsroute langs de Adriatische kust aan te leggen van Venetië tot aan Lecce (Noord- tot Zuid-Italië) waarbij de regio Marche deze wil verbinden met fietswegen die vanuit de kustplaatsen het binnenland ingaan. Hiervan is het fietspad van de grotten tot de zee een mooi voorbeeld. Deze laatste is bijna af, doch er heerst hier een verlammende bureaucratie…..waardoor we al 5 jaar verder zijn en er nog niet veel gerealiseerd werd. Maar we blijven positief !

Daar Erik liever zelf de mouwen opstroopt, besloot hij de wandel/fietswegen in Cupramontana zelf aan te pakken; ooit door de leerlingen van het lager middelbaar met kleuren aangeduid, voorzag hij die nu zelf van bewegwijzering. Dat resulteert nu in het blauwe Monnikenpad, de groene Verdicchio route en de bruine Panoramawandeling, tevens verwerkt in een mooi gidsje, verkrijgbaar vanaf mei in het VVV .

Ik kan deze maand niet afsluiten zonder jullie kennis te laten maken met Loekie, een katertje dat we in onze tuin vonden. Duidelijk van iemand, want hij was zeer tam en niet uitgehongerd, maar niemand miste hem, dus behoort hij nu voortaan tot onze Girandola !

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:
– Italie staat ook dikwijls synomiem voor de was die overal aan de ramen of in de steegjes staat te wapperen. Komt er een einde daaraan ? In het dorpje Collamato troffen we een verbodsbord aan: verboden om de was uit te hangen op plaatsen toegankelijk voor het publiek.
– Met Kerstmis hingen we op onze buitendeur een mooie X-Mas in houten letters aan de deur. Vele Italianen zagen we er met gemengde gevoelens op reageren; want wat betekende dat ? Nu ja “Christmas” antwoordden wij dan. Totdat een dorpsbewoner ons uitlegde dat X-Mas symbool stond voor een fascistische groepering…..zoals een hakenkruis….dat wordt volgende Kerstmis dus een nieuwe Kerstdecoratie….
– Grote opwinding in Cupra, onze Duitse vriend van de wandelgroep had bij de loterij van de bar een prijs gewonnen. Of we die konden contacteren want ’s winters verbleef hij namelijk in Duitsland. Ik naar de bar om de details te vernemen, doch zo eenvoudig was het niet. De loterij bestond uit het kiezen van een nummer en daarachter zette je je handtekening. Naast het bewuste nummer las ik duidelijk Otto doch de barista verklaarde dat er ook een Italiaan zich had aangemeld als Otto….wat nu ? Ik contacteerde onze Duitse vriend die zijn handtekening doorstuurde maar die ook meteen er bij zei dat hij niet had meegedaan aan die loterij. De handtekening op het loterijbiljet was duidelijk niet van hem en de barista kon opgelucht adem halen….gelukkig geen loterijoorlog….

Please follow and like us:

6 Reacties

  1. Hallo Isabelle en Erik,
    Altijd fijn om jullie nieuwsbrief maandelijks te mogen lezen. Wat vliegt de tijd toch snel hé. Wij kunnen ons de gezellige tijd in Marifran nog levendig herinneren. 20 jaar al verhuisd naar het zonnige Italië, niet te geloven.
    Wij wensen jullie nog een prettige verlofperiode toe, om daarna een prachtig seizoen met de B&B tegemoet te gaan.
    Nog vele groetjes van
    Ilona en Roger

    Roger Creyf
    1. Dag Ilona en Roger,
      ja dat was toch nog een leuke tijd bij het dansen. We hebben via via vernomen dat Frans gestorven is, wist niet dat hij al meer dan 80 jaar oud was.De tijd vliegt gewoon voorbij ! Jullie ook nog het allerbeste ! groetjes Isabelle

      lagirandola
  2. Al 20 jaar weg uit Schalkhoven, alsof het gisteren was. Geen slechte keuze zo te zien.
    Het was heel aangenaam om je nieuwsbrief te lezen en te bekijken.
    Geniet nog van jullie verlof en als Eric effe tijd heeft mag hij hier sommige wandelpaden opnieuw bewegwijzeren komen.
    Groetjes
    Chris en Louis

    louis Cox

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *