Na regen komt zonneschijn ook in le Marche

Cupramontana, 20 mei 2023.

Cari amici,

ondertussen startten we reeds het nieuwe seizoen, doch realiseerden we ons , dat de laatste nieuwsbrief reeds enkele maanden geleden verstuurd werd.
Een dringende update dus !

Oud en nieuw vierden we dan ook tijdens onze Calabrie reis met onze camper. Een verrassende ontdekking van een mooie regio in het zuiden. De veslagen ervan spraken dan ook boekdelen.

Februari stond tevens in het teken van een camperreis, maar nu wat langer en verder…nl Andalusie. Vroeger reisden we zelden naar Spanje, dus ideaal om het eens te bezoeken. Opnieuw een aangename verrassing. Wel bleken de temperaturen lager dan normaal: rond de 15 graden, maar we genoten desalniettemin; wilde kustlijnen, avontuurlijke wandelingen, miljoenen olijfbomen, ontelbare kastelen en burchten, zeer veel mobilhomes van voornamelijk overwinteraars…

maar de details ervan zijn we jullie nog schuldig in een apart reisverslag, dat later zal volgen.

Terug thuis startten we natuurlijk met alle opknapwerken want met Pasen heropenden we onze Girandola. Genoeg te doen in de tuin en in de gastenkamers. Met bovendien nog 2 kapotte wasmachines, waarbij we hier in Cupramontana nog gelukkig een echte technieker hebben.

Er bleef toch nog tijd over om tijdens de FAI weekend of open monumentendagen enkele interessante bezienswaardigheden te bezoeken: een historisch theater in Fermo, met in dezelfde stad ook een zeer befaamde technische school; een Franse professor revolutioneerde hier het hele technische onderwijs !

Fabriano stond ook nog op onze planning; hier maakten we zowaar een nostalgische tijdreis aan de hand van de verzameling van oude treinspullen.

Om dan verder te rijden naar een klein dorpje waar we een interessante uitleg kregen over het historische orgel.

Eindelijk kon ik weer mee wandelen met de wandelgroep waarbij de wilde tulpen in de omgeving van Cupramontana wel één van de mooiste lente geschenken vormden.

De laatste camperreis voordat we het seizoen startten bracht ons naar de Po-delta, waar we in deze vlakke omgeving heerlijk konden fietsen. Bovendien bezochten we Comacchio, ook wel het kleine Venetie genoemd. Hier bezichtigden we nog een oude palingverwerkings fabriekje.

De voorbijgaande maanden beleefden we ook echter minder leuke dingen: mijn vader die wegens een kleine maar krachtige aardbeving zijn appartement moest verlaten want zijn woongebied werd onbewoonbaar verklaard en daarna een nog triestiger nieuws het overlijden van Eriks vader.

Gelukkig bracht een kleine poes weer heel wat vreugde in ons huishouden: Rocky. Hij volgde me op weg naar de glasbakken en besloot om op onze Girandola te blijven !

Vanaf Pasen verwelkomden we opnieuw onze gasten, waarbij we weer interessante mensen leerden kennen, zoals de Nederlandse familie met 2 kinderen die de wereld en Europa rondreisden. Duitse gasten volgden dan de cursus Italiaans voor beginners waarbij een workshop keramiek gepland was.

Volgend weekend openen de wijnproducenten in heel Italie weer hun deuren, zodat de wijn weer rijkelijk kan vloeien !

Tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

• een Amerikaan verbleef in het huis van gemeenschappelijke Duitse vrienden. Het stookhout was op en hij bestelde nieuwe, doch hij had alleen dollars bij zich. Zijn bankkaart functioneerde niet in de plaatselijke bankautomaten, de banken in de omgeving konden die dollars niet wisselen….na enkele telefoontjes naar de houtleverancier, besloten die maar om bank te spelen en de dollars wel te aanvaarden…
• tijdens de zaterdagwandelingen wordt heel wat afgekletst. Zo vertelde mij een gepensioneerde postmedewerkster dat zij in het begin overal in de omgeving vervangingen moest doen. Ze kwam ooit in een piepklein dorpje waar ze bij het opendoen van het hek van het postkantoor grof uitgescholden werd. Doch hoe ze ook rondkeek, niemand te zien. De scheldpartij ging echter door…zij in het kantoortje gegaan. De postbode kwam even later binnen. Ze vertelde hem, dat ze echt teleurgesteld was hoe ze hier ontvangen was, zo een scheldpartij… de postbode begon hartelijk te lachen “Oh dat is de papegaai van hiernaast, die krijgt louter zulke woorden aangeleerd”
• Tijdens de rondleiding in het gewezen spoorweg station, belandden we op de communicatie afdeling. Hier zagen we de evolutie van telegraaftoestel tot de modernste telefoon. De gidsen bestonden uit laatste jaarsleerlingen uit een technische middelbare school. Een leerling haalde toen een telefoon met draaischijf tevoorschijn en vertelde onze groep (bestaande uit 60 jarigen) dat het een heel oude antieke telefoon was. “Stel je voor”, zei hij” om iemand te bellen moest je eerst aan de draaischijf draaien om de nummers te maken…” “Ja!” antwoordden we hierop al lachend “dat weten we, want hebben het toestel nog gekend…”